Het is helemaal terug van… nou ja, niet ‘weggeweest’, maar het was lang stil rondom de nieuwsbrief.
Nu social media steeds minder kansen biedt om gezien te worden, is de nieuwsbrief een goede manier om je werk als (beeld)maker in de kijker te spelen.
Want hierbij heb je geen last van algoritmes of dat je werk enkel gezien wordt als je heel veel likes krijgt. Een nieuwsbrief ploft altijd in de inbox van abonnees!
Als illustrator, kunstenaar of fotograaf hik je er misschien een beetje tegenaan om te schrijven in plaats van beeld te maken, maar een goed begin is het halve werk.

Hoe begin je een nieuwsbrief? Hieronder vind je 5 tips om een goede basis op te bouwen.

Wil je leren hoe je een goede nieuwsbrief maakt, die bij jou past? Doe dan mee met de online class!

1. Welk nieuwsbrief-platform kies je?

De keuze is reuze: Mailchimp, Flodesk, Mailerlite en de vreemde eend in de bijt: Substack. En dan nog een tiental meer. Welke moet je kiezen?
Als je een keuze maakt, is het van belang om van te voren te weten wat jij precies nodig hebt. Hoeveel subscribers (aka: abonnees/mensen die zich inschrijven) denk je te kunnen verzamelen? Hoeveel ben je bereid per maand te betalen? Wil je gebruik maken van A/B-testing? Wil je kunnen zien waar je subscribers vandaan komen?

Voor beginners is Mailchimp vaak de beste keuze. Het is gratis tot 500 subscribers, en erg gebruiksvriendelijk. Ik begon in 2010 met Mailchimp en heb het tot 2020 gebruikt. Ik besloot meer tijd te investeren in mijn nieuwsbrieven en groeide snel boven de 2.000 (wat tot 2020 de limiet was), waardoor Mailchimp te duur werd. Omdat het in de meeste gevallen een tijdje duurt voordat je op 500 subscribers zit, is Mailchimp de meest toegankelijke optie voor beginners.

Sinds 2020 gebruik ik Flodesk. Bij hen betaal je een vast bedrag per maand/jaar, ongeacht hoeveel subscribers je hebt. Daarbij is het heel gebruiksvriendelijk en kun je, naar mijn mening, veruit de mooiste nieuwsbrieven op dit platform maken. Nadeel van Flodesk is dat veel technische opties, zoals A/B-testing en referrals, niet mogelijk zijn.

Substack wordt steeds populairder onder illustratoren en werkt anders: het is meer een blog dan een nieuwsbrief, en voornamelijk gericht op langere teksten schrijven. Het valt onder het kopje nieuwsbrieven omdat mensen zich kunnen inschrijven voor updates. Per update (blogpost) wordt er dan een mail gestuurd naar subscribers. Ook kunnen subscribers reacties achterlaten onder elke post, dus je creëert veel meer interactie dan bij een reguliere nieuwsbrief.

Ik overweeg om over te stappen op Mailerlite, omdat deze meer opties biedt dan Flodesk, zoals A/B-testing en het biedt soortgelijke opties als Substack. Omdat ik nog geen ervaring heb met dit platform, kan ik er nog niet veel over zeggen.

2. Laat je maillijst groeien

Om meer subscribers op je maillijst te krijgen, is het van belang dat ze weten dat je een nieuwsbrief hebt. Klinkt logisch, maar veel mensen verstoppen hun nieuwsbrief haast. Plaats daarom heel duidelijk een ingebouwd inschrijfformulier op je website. Nog beter: aan de onderkant van elke pagina.
Daarbij moet het su-per-simpel zijn voor mensen om zich in te schrijven. Gebruik daarom altijd een inschrijfformulier. Ga niet hannesen met ‘stuur me een mail met je naam zodat ik je op mijn lijst kan zetten’. Het is geen 1998 meer, en inschrijfformulieren zijn binnen een paar minuten gemaakt. Maak de drempel zo laag mogelijk!

3. Wees geen spammer

Zet nooit zomaar mensen op je maillijst. Ook niet als je ze kent of eerder met ze hebt gemaild over bijvoorbeeld een werkgerelateerd onderwerp. Dat is namelijk in strijd met de Europese wet. Iemand moet zich zelf aan hebben gemeld via jouw inschrijfformulier. Stuur je zomaar een nieuwsbrief, dan kan dat gerapporteerd worden als SPAM (meer over GDPR). Hoe dat precies zit, leg ik uit in mijn online class.

4. Maak duidelijk wie de afzender is

Heel veel nieuwsbrief-verstuurders vergeten te melden wie ze zijn.
Gebruik bij de afzender altijd de naam waarmee je bekend bent bij mensen, en zet deze vooraan. Dus niet: ‘Beeldend kunstenaar en galeriehouder Annemieke ten Broeke’. Veel te lang en ook: mailproviders korten het af. Dan staat er alleen ‘Beeldend kunstenaar en …’, helemaal niet duidelijk van wie het komt. Begin dus met ‘Annemieke ten Broeke’.
Vergeet ook niet in de nieuwsbrief zelf duidelijk te maken van wie het komt. Dat doe je bovenaan (‘header’ genoemd) en nogmaals helemaal onderaan. Als het subscribers niet duidelijk is van wie het komt, zijn ze eerder geneigd zich uit te schrijven.

5. Verplaats je in je lezers

Als je weet tegen wíe je praat, weet je hóe je moet praten. Het is dus van belang duidelijk te hebben wie je doelgroep is.
Daarbij bestaat een goede nieuwsbrief niet alleen uit jouw dienst of product verkopen: je nieuwsbrief moet waarde bieden voor de ontvanger. Niemand vindt het leuk om enkel reclamefolders in de brievenbus te krijgen. Zorg dat je nieuwsbrief een soort magazine is, tussen alle reclame. Daarmee val je op! Creëer een evenwichtige balans tussen waarde voor de lezer en het verkopen van je product.

Online class ‘Nieuwsbrieven voor (beeld)makers’
Direct beschikbaar, direct kijken!

In de online class leer je hoe je een goede nieuwsbrief maakt, ook als beeld jouw eerste taal is.
In twee uur leer je hoe je je maillijst laat groeien (zonder ‘sleazy’ trucs), hoe je de juiste doelgroep voor jouw werk vindt, hoe je je werk aanbiedt en verkoopt zonder dat je je een visverkoper op de markt voelt, en teksten schrijft die prettig lezen zijn én goed bij jou passen.

Veel succes met het maken van je nieuwsbrief!

Wil je meer tips en creatieve ideeën in je inbox?

Ontvang elke maand mijn nieuwsbrief met tips en inspiratie, kijkjes achter de schermen, workshops en nieuw werk.

Thank you for subscribing!

Drie maanden verbleef ik in Engeland, om verschillende redenen. Eén ervan was dat ik ontzettend veel van het Verenigd Koninkrijk houd: ik kom er al 20 jaar en de laatste jaren kwam ik er zo’n drie keer per jaar. Een andere reden was dat ik opgebrand was en rust nodig had. Thuis, in Nederland, bleef ik als een hamster in mijn radje rondrennen, en zag nergens een moment om te stoppen met rennen.
Tien jaar geleden had ik een psychotherapeut en aan haar vertelde ik dat ik graag langere tijd naar Engeland zou willen. Misschien zelfs verhuizen!
Ze zei dat het vluchten was, dat ik overal waar ik heen zou gaan mijn zorgen en problemen mee zou nemen. Dat ik beter kon blijven waar ik was en het in Nederland oplossen. Maar tien jaar later liep ik nog steeds tegen dezelfde problemen aan.

Het blijkt dat psychotherapeuten niet altijd gelijk hebben. Dat is de eerste les: vertrouw soms op je eigen intuïtie, zelfs als specialisten iets anders zeggen. Verblijven in North Yorkshire, tussen de Noordzee en de North York Moors die vol met heide staan, is het beste wat ik in jaren heb gedaan. Ik heb hier meer geleerd dan in de afgelopen vijf jaar en ik kan stellen dat het me op een wezenlijke manier heeft gered. Nu wil ik niet zeggen dat het voor iedereen werkt, maar als je diep van binnen voelt dat je zoiets wat ik deed, moet doen: doe het dan.

Deze maanden vlogen voorbij. Nu ik weer thuis ben, reflecteer ik op de lessen die ik hier heb geleerd, zodat ik ze blijf onthouden. Een paar van deze lessen deel ik hieronder.

1. Mijn werk bepaalt niet mijn identiteit

Er gaat veel onder mijn ‘workaholic’-zijn schuil, vooral dat ik nuttig wil zijn voor anderen. Ik werkte zo hard dat ik mezelf verloor. Mijn identiteit werd die van ‘illustrator’, ‘fotograaf’, ‘schrijver’ of ‘grafisch ontwerper’, terwijl ik meer ben dan het werk dat ik doe. Iedereen is meer dan hun beroep.
De laatste jaren heb ik weinig tijd geschonken aan bewust leven en vooral energie gestoken in de productie die ik draaide. Dat verandert nu langzamerhand. Ik leer dat ik een compleet mens ben zonder mijn werk. Ja, ik werk als illustrator/schrijver/kunstenaar, maar ik ben ook een nuchter persoon die graag diepe gesprekken voert, houdt van urenlang wandelen en zwemmen, niet graag naar feestjes gaat maar het heerlijk vindt om in een pub met iemand te zitten, het liefst slaapt onder pas gewassen dekens, en meer boeken verzamelt dan er tijd voor maakt om ze te lezen. Onder andere.

2. Bewuster omgaan met mijn tijd

Ik ben heel dienstbaar ingesteld. Een ander, zelfs wildvreemden, geef ik vaak meer prioriteit dan mijzelf. Mijn DM’s en emailinbox vullen zich elke dag met vragen en verzoeken: ik zou mijn leven kunnen wijden aan het helpen van alle mensen die mijn brein of handen voor het een of ander nodig hebben. Vaak ook nog onbetaald.
Tot een paar jaar geleden beantwoordde ik elke e-mail en DM die ik kreeg, en dat nam meer dan vier uur per dag in beslag. Inmiddels laat ik heel veel liggen. Niet dat ik dat makkelijk vind, maar als ik een leven naast staren naar schermpjes wil hebben, zal ik wel moeten. Tijd is ontzettend kostbaar, want als je het eenmaal gespendeerd hebt, krijg je het niet terug. Het is daarmee kostbaarder dan geld. Ik vraag mezelf dus nu regelmatig: ‘is dit waar ik mijn kostbaarste goed aan wil besteden?’.
Dat iemand iets van me wil, wil namelijk niet zeggen dat ik verplicht ben het te geven.

3. Buiten wandelen is helend

Het platteland van Engeland deed me veel goed. Als ik vijf minuten wandelde vanuit de cottage, kwam ik bij een hek dat leidde naar de rand van de North York Moors. Daar beginnen de uitgestrekte weides, zonder dat je een autoweg of huis ziet. Hoe verder je loopt, hoe stiller het wordt. Je hoort fazanten, vogels en het geluid dat heide maakt in de wind. Ik heb behoefte aan die rust, aan plekken waar de mens even niet van zich laat horen. Ik heb zo’n plek nog niet in Nederland gevonden.
Omdat wandelen zo’n automatische beweging is, kun je je gedachten de vrije loop laten, en zo voelt wandelen als een mini-therapie-sessie. Wandelen zonder dat ik bang hoef te zijn dat ik word overreden door een auto of fiets, is voor mij ultieme luxe.

4. Rustige omgeving = rustige geest

Het heeft lang geduurd om dit in te willen zien, maar ik ben geen stadsmens. Toen ik tien jaar geleden van Drenthe naar Rotterdam verhuisde, kreeg mijn carrière een boost, maar ik kreeg ook paniekaanvallen. Toen ik bijna drie jaar geleden nét buiten de stad ging wonen, had ik er nauwelijks meer eentje. Maar ook nét buiten de grote stad, waar nog steeds heel veel snelwegen zijn, waar mensen toeteren als je niet binnen één milliseconde optrekt met je auto bij een verkeerslicht, waar degene achter je in de rij bij de supermarkt heel hard begint te zuchten als je niet snel genoeg je boodschappen op de band legt, en waar je overal en altijd vliegtuigen of andere machines hoort, voel ik me bijna altijd onrustig en onder druk staan.
De Nederlandse randstad is namelijk gebouwd op snelheid. Ren je niet zo hard mee, dan blokkeer je de weg voor anderen. Ik wil niet zo hard rennen en kan het ook niet (meer). Daarom heb ik mijn partner gevraagd of we op termijn naar het Oosten van het land kunnen verhuizen, ergens buiten een dorp.

5. Omringen met de juiste mensen

Er is een citaat van Jim Rohn dat je de som bent van de vijf mensen waarmee je het meeste omgaat. Ik denk dat dat genuanceerder ligt, maar er zit een kern van waarheid in. Ik merk dat als ik me vooral omring met mensen die bepaalde denkbeelden hebben, dat dat mijn bubbel wordt, terwijl ik juist open wil blijven. Daarom ben ik beter gaan kijken naar welke mensen ik in mijn directe cirkel heb. Wie maakt mij een beter mens? Wie zorgt ervoor dat ik anders leer kijken naar wat ik voor vanzelfsprekend vind? Wie is fijn om eens lekker mee te klagen over onbenullige dingen? Wie staat er midden in de nacht voor mij klaar als het nodig is? Wie laat mij goed voelen over wie ik ben? Voor wie heb ik een toegevoegde waarde? Als iemand me veel te vaak slecht laat voelen over wie ik ben en voor wie ik niet goed genoeg ben, dan laat ik hen gaan als iemand in mijn directe cirkel.

6. Als ik voor mezelf kies, schaad ik daarmee niet direct een ander

Als ik moest kiezen om een ander teleur te stellen of mezelf, dan stelde ik mezelf liever teleur. Veel makkelijker om mee te dealen. Dat resulteerde er soms in dat ik zoveel dingen in mijn agenda had gepland dat ik geen weekenden of avonden meer vrij had. Daardoor ging ik vaak ver over mijn grenzen, en dat was uiteindelijk één van de redenen van mijn burn-out. Ik heb het nog niet helemaal onder de knie, want ook dit jaar vier ik mijn verjaardag niet (en die van mijn nichtje, partner en moeder niet) omdat ik te veel werk heb ingepland en daardoor geen ademruimte heb. Maar ik voel nu wat ik mis, en dat is pijnlijk genoeg om het anders te gaan doen.

7. Social media zorgt soms dat ik me minder verbonden voel

Ik heb de leukste mensen ontmoet op social media en veel vrienden gemaakt, en het is een prachtig medium om je werk te laten zien. Maar soms is de balans gewoon scheef. Daarom ben ik nu wat zorgvuldiger met hoe ik mijn tijd besteed online.

Contact met anderen
Een paar van mijn vrienden post bijna alleen maar politieke of wereldkwesties op sociale media. Ik merkte dat ik me steeds minder met hen verbonden voelde, omdat ik maar één (extreme) kant van hen zag en niet het gehele plaatje. Maar toen ik een dag met een van die vrienden doorbracht, besefte ik dat ze meer zijn dan de inhoud die ze op sociale media posten, dat ze in het echte leven minder extreem zijn dan ze zich online presenteren. Ik voelde me weer verbonden met hen.
Dus, hoe sociaal zijn social media eigenlijk als we eigenlijk steeds verder van elkaar afdrijven? Ik zou graag meer afspreken met vrienden om me meer met hen verbonden te voelen. Op sociale media zie je vaak teveel één kant van iemand en niet het hele plaatje. We zijn meer dan onze banen, maar ook meer dan onze social media accounts weergeven.

Contact met mezelf
Ook merk ik dat me minder verbonden met mezelf voel als ik te lang op social media scrol. Ik zie zoveel mogelijkheden en vraag me regelmatig af: ‘moet ik dat ook doen?’, voornamelijk wat werk betreft. Daardoor ga ik soms twijfelen aan mezelf en voel ik minder goed aan wat ik nodig heb of wil.
Als we niet goed in ons vel zitten, grijpen we sneller naar onze telefoons. Je hoort vaak dat social media hetzelfde effect heeft als een drugsverslaving, dus als we ons minder goed voelen, grijpen we naar verdoving. Maar juist op die dagen moeten we de telefoon in een kastje leggen en er vooral niet op kijken. Spreek af met een vriendin (oké, daarvoor mag je je telefoon gebruiken), ga een lange wandeling buiten maken of bak een taart. Doe iets met je handen, zodat je hoofd weer in verbinding komt met je lijf en je weer gaat voelen wat je nodig hebt.
Ik neem nu soms pauze van social media. Op die momenten kom ik weer tot mezelf en sta ik steviger in mijn schoenen. Door mijn focus op mezelf te leggen in plaats van op alle anderen online, kom ik weer in contact met mezelf.

Zo’n gezapige uitspraak, maar:

8. Het gaat niet om de eindbestemming, maar om de weg ernaartoe

Minder werken en meer leven. Ik heb me voorgenomen elk jaar een tijd ergens heen te gaan om op te laden, zoals ik deed in Engeland. Ik wil minder werken, zodat er meer tijd is om bewust te leven. Ik jaag soms zo hard door de dagen heen, dat ik mijn leven niet altijd bewust meemaak. Dagen worden vage herinneringen.
Ik wil niet dat er straks op mijn grafsteen staat: “Ze heeft in elk geval alle deadlines gehaald”. Als het echt om de eindbestemming zou gaan, heeft het leven an sich niet eens zin.
Ik had werkdoelen, en zodra ik deze had behaald was ik al weer bezig met het volgende project, zonder te genieten van het behalen van dat doel. Toen ik met mijn partner met handen en voeten een berg beklom in North Yorkshire, was hij helemaal aan het genieten van het klimmen zelf. Ik tierde: “als we straks geen mooi uitzicht hebben, ga ik heel hard janken!”. Dat is het verschil tussen ons: ik werk hard voor het eindresultaat, terwijl hij geniet van de weg ernaar toe. Bovenop de berg was inderdaad een mooi uitzicht, en ik ging zitten om ervan te genieten (zou ik ook vaker met mijn werk moeten doen). Hij liep meteen door en zei: “kijk, nog een heuvel!”, zonder stil te staan bij het uitzicht. Een balans tussen zowel de weg naar iets toe en het genieten van het eindstation zou perfect zijn.

Wil je meer tips en creatieve ideeën in je inbox?

Ontvang elke maand mijn nieuwsbrief met tips en inspiratie, kijkjes achter de schermen, workshops en nieuw werk.


Thank you for subscribing!


Eisen stellen aan de opdrachten die je krijgt aangeboden als freelancer: dat klinkt als een privilege. Misschien zeg je: “Opdrachten kiezen?! Ik zou al blij zijn als ik er één kreeg aangereikt!”
Maar wat ik door de jaren heen heb geleerd, is dat hoe kieskeuriger je bent met opdrachten, hoe beter de klussen worden die je krijgt.

Weten wat je doet en wat je doel is

Wanneer je jezelf voorstelt aan een potentiële klant, is het goed om binnen tien seconden uit te kunnen leggen wat je doet. Mensen moeten namelijk kunnen onthouden waar jij goed in bent. Twee zinnen zijn perfect. Dus ook al ben je illustrator/schrijver/blogger/vlogger/wereldreiziger/docent/gezondheidscoach/thuisblijfouder – je hoeft ze niet allemaal te noemen. Kies er twee.

Wat voor soort freelancer ben jij? Wat zijn je doelen en waar werk je naartoe?
Voordat je begint in welke branche dan ook – of het nu illustratie, schrijven, pro-wrestling of de volgende reality-tv-hit is – moet je weten waar je naartoe werkt.
Zonder doelen ben je als een schip op zee zonder stuur of zeilen.
Als je weet wat je doelen zijn, kun je makkelijker bepalen welke opdrachten bij je passen.

Weten wat je doelen zijn = weten wat voor freelancer je bent.
En als je weet wat je uit je freelance carrière wilt halen, wordt het veel makkelijker om de juiste opdrachten te kiezen.

Brengt het je dichter bij de berg?

Iets wat ik altijd onthoud, werd ooit gezegd door een beroemde auteur. In een speech praatte hij over een verre berg: zijn ultieme doel.
Zolang je in de richting van die berg loopt, zit je goed. En als je twijfelt of je wel de juiste keuze maakt, vraag jezelf af: brengt dit me dichter bij de berg, of stuurt het me ervan weg? Als het laatste het geval is: zeg nee.
Ongeacht hoeveel geld, publiciteit of aanzien de kans zou opleveren.

Makkelijk praten voor een miljonair-auteur. Ik, net als velen, moet soms gewoon werk aannemen om financieel rond te komen. Maar het hielp me wel bewuster te kiezen. Als iets me niet dichter bij de berg brengt, moet het me op z’n minst goed betalen, zodat ik wél tijd heb voor werk dat me verder helpt.

Een ‘nee’ is oké

Toen ik net begon, durfde ik geen ‘nee’ te zeggen als iemand me een opdracht aanbood. Ik zei ‘ja’ tegen werk waardoor ik mijn hoofd tegen de muur wilde slaan.

Als iets niet goed voelt, kun je gewoon ‘nee’ zeggen. Het is oké, niemand gaat dood.
Tenzij het een oud vrouwtje is dat in een meer verdrinkt. Dan moet je springen.

3P’s: Poen, Prestige en Plezier

Wanneer ik een opdracht krijg, pas ik eerst de berg-techniek toe. Maar als ik dan nog steeds twijfel, gebruik ik dit schema!
Ik hoorde dit ooit in een marketingmeeting en besloot het toe te passen op mijn illustratiebedrijf. Wanneer je een opdracht aangeboden krijgt, kijk dan naar deze drie factoren:

Poen (prijs): Word je er goed voor betaald?
Prestige: Is het iets waar je trots op zou zijn in je portfolio?
Plezier: Ga je genieten van het proces?

Je weet dat je een goede deal hebt als je minstens 2 van de 3 cirkels hebt.
Dus als het werk goed betaalt (prijs) en geweldig staat in je portfolio (prestige), maar het vreselijk is om te doen: het is het waard.
Als het iets is wat je graag doet (plezier) en goed in je portfolio past (prestige), maar minder betaalt dan je zou willen, kan het nog steeds de moeite waard zijn.

Als een opdracht je geen plezier brengt, niets toevoegt aan je portfolio, maar wel goed betaalt, vraag jezelf dan af: is het dat echt waard? Als het vreselijk is om te doen, moet het je op z’n minst goed compenseren, zodat je tijd kunt besteden aan werk dat je wél gelukkig maakt.

Alles wat buiten deze cirkels valt, is een grote ‘nee’.

En gratis werken?

Toen ik nog een beginnende illustrator was, heb ik een paar opdrachten gratis gedaan. Zo maakte ik een albumhoes voor Ben Howard en de Teenage Cancer Trust, en een illustratie voor een non-profit magazine. Beide voelde goed genoeg om vrijwillig te doen.

Een regel die ik nu voor mezelf heb: Werkt de persoon die mij gratis werk vraagt zelf ook gratis?
Als het antwoord ‘nee’ is, dan moet ik dat waarschijnlijk ook niet doen.

De geweldige Jessica Hische maakte daar de beste flowchart ooit voor, bekijk deze hier.

Ik hoop dat dit je helpt met je freelance carrière! En als je iemand kent die hier iets aan zou hebben, stuur ze gerust een link naar mijn blog.

Wil je meer tips en creatieve ideeën in je inbox?

Ontvang elke maand mijn nieuwsbrief met tips en inspiratie, kijkjes achter de schermen, workshops en nieuw werk.


Thank you for subscribing!


Was this useful to you?

Please feel free to forward my website to others (social media links below). If you want to treat me to a coffee, that would be very kind.