Landen in North Yorkshire

Na twaalf uur rijden zijn we er. Ik zie de grote heuvel, waar het dorp onder ligt, in de verte. Hier gaan we de komende maanden leven: direct aan de North York Moors en op een half uur van de zee.
Het dorp heeft een kleine, veel te dure supermarkt: een CO-OP. Gelukkig is er een ALDI in het dorp verderop. Ook zijn er drie pubs en is er een lunchroom met een fijne sfeer en veel verse taarten, The Velveteen Rabbit genaamd. We drinken daar koffie en eten er lunch om te vieren dat we hier eindelijk zijn.

Pub grub

Eten en drinken is belangrijk voor Britten. Het maakt niet uit hoe klein een dorp is: je zal er negen van de tien keer een pub vinden die ook goed voedsel serveert: pub food of pub grub noemen ze dat. Meestal staan er een aantal klassieke pub maaltijden op het menu, en fish and chips zal niet ontbreken. Dat is witvis in een deegje gefrituurd. Daarnaast grote hompen patat, waar je vinegar (azijn) op gooit. Met wat geluk krijg je er mushy peas bij, mijn favoriet. Andere gerechten die je vaak op de kaart ziet zijn toad-in-the-hole (worstjes in een grote Yorkshire pudding gebakken), bangers and mash (worstjes op een berg aardappelpuree met jus), pies (niet te verwarren met een zoete taart, deze is met een hartige vulling) en vaak vind je er ook een Indiaase curry, want Britten houden van curry’s.
De eerste keer dat ik in een pub wilde eten, wachtte ik een half uur aan mijn tafeltje, maar niemand kwam. Beginnersfout: je bestelt je drankjes en eten aan de bar. Meestal betaal je er meteen voor. Wel zo handig!

Ook in mijn tijdelijke woonplaats in North Yorkshire is de pub het hart van de gemeenschap. Elke avond zitten er mensen in één van de drie pubs die het kleine dorp telt. Donderdag, vrijdag en zaterdag zitten ze allemaal ramvol met locals, en op zondagmiddag vind je hier gezinnen die een Sunday roast komen eten. Dat is meestal een grote Yorkshire pudding, een stuk vlees of vegetarisch alternatief, verschillende groenten, geroosterde aardappelen en gravy (jus).

Middlesbrough, Staithes en Stokesley

Omdat we beiden deze week vrij hebben genomen, gaan we de omgeving verkennen. Middlesbrough is een stad dichtbij, maar het valt erg tegen. Het is sfeerloos, hoewel er wel genoeg goede plekken zijn om te gaan lunchen of een koffie te drinken. Ze hebben er in elk geval een Waterstones (boekwinkelketen in Groot-Brittannië), dus dat is een plus.

Op ongeveer een half uur rijden is Staithes, een oud havenstadje. De meeuwen vliegen af en aan, en krijsen hun longen uit het lijf. Het is een prachtig dorp, met veel toeristen die doordeweekse dag. Ik schets snel de klif en een stukje strand, waarna we onszelf trakteren op een Americano voor Bram en tea for one voor mij. Nou ja, ’tea for one’… Ik krijg een enorme pot waaruit ongeveer twaalf koppen thee kunnen. Na vier koppen thee met melk en suiker gooi ik de handdoek in de ring.

In een boek over deze regio lees ik over de beroemde ‘farmers markets’ in North Yorkshire, waar lokale bedrijven hun goederen, vooral voedsel, verkopen. Op zaterdag is de beroemdste in Stokesley, wat maar tien minuten rijden van onze cottage is.

Groene deuren en kozijnen in Engeland
Ik ben op slag verliefd! Als we Stokesley binnenlopen, merk ik dat tranen opwellen. Als ik iets heel mooi vind, raak ik namelijk emotioneel. Het is prachtig, met typische Engelse cottages van bruin steen en deuren en kozijnen in een zacht mintgroen, een kleur die je veel ziet in Engeland. Dat is begonnen bij Winston Churchill en zijn vrouw, die hun tuinmeubilair van hun Chartwell-huis in Kent in deze kleur verfden. Het werd zo populair dat een grote verfproducent het zijn eigen naam gaf, genaamd naar Churchill’s huis dus. Sindsdien is het een klassieke verfkleur voor Britten om te gebruiken voor hun deuren en kozijnen, en zul je in elk dorp minstens één huis vinden geschilderd in die kleur.

Wat ik mis in Nederland is sfeer: bij ons is alles functioneel, terwijl in Engeland ze meer gefocust zijn op dat iets er mooi en sfeervol uitziet. Vergelijk een Nederlandse brievenbus maar eens met een Engelse, een wereld van verschil. Ik zie toeristen nooit de oranje postbakken fotograferen, maar hier in Engeland zie je regelmatig mensen kiekjes schieten bij de rode Victoriaanse brievenbussen.

Wanneer we richting het dorpsplein van Stokesley lopen, zien we dat het druk is. Inwoners van omliggende dorpen zijn hier naar toe gekomen om hun brood, groente, vers geplukte bloemen en vooral heel veel taart te kopen. Nu wist ik wel dat Britten van taart houden, maar om de een of andere reden valt het me nu nog meer op. In elk cafeetje verkopen ze versgebakken Victoria sponge, carrot cake, coffee cake (eventueel met walnoot) en brownies. Het dorp heeft een aantal zeer goede koffiezaken, waaronder Pistachio en Milk & Grind. Bij die laatste hebben we een ijskoffie gedronken. Ook vind je veel Caffe Nero’s en Costa’s in Groot-Brittannië. Beiden zijn hele grote koffieketens, en hebben goede koffie, volgens koffie-snob Bram 😉 Maar ik ga liever voor de zelfstandige tentjes.

Indie bookshops

Ik heb er mijn missie van gemaakt om zoveel mogelijk mooie, zelfstandige boekwinkels in Groot-Brittannië te bezoeken, zogenaamde indie bookshops. Ook dit is weer anders dan in Nederland: hier hebben deze winkels vaak prachtige gevels, met mooie lettering. De selectie van boeken verschilt per winkel. De eigenaar bepaalt zelf wat ze in de winkel verkopen, dus het is soms even zoeken naar een winkel die het soort boeken verkoopt die jij leuk vindt. In Harrogate vind ik een selectie that fits as a glove: Imagined Things Bookshop. De eigenaresse is een jonge vrouw, en verkoopt vooral boeken van vrouwelijke auteurs. Het viel mij in de eerste vijf minuten niet eens op, totdat Bram het opmerkt. Ook de boekenwereld wordt gedomineerd door mannen, dus het is zo verrassend om hier zoveel vrouwelijke auteurs te vinden. Ik koop er een boek van Julia Chapman, Date with Death. Gesigneerd en wel!

Er is zoveel te vertellen over onze eerste twee weken hier, ik zou er een heel boek over kunnen schrijven. Maar ik ben hier vooral om te rusten, dus dit is het even voor nu. Ik zal binnenkort weer meer vertellen over onze avonturen hier!

Tot gauw, of speak soon!