Waarom ik een (semi-)sabbatical neem
Ik heb het altijd onzin gevonden: dat zolang je doet wat je leuk vindt, dat je geen dag van je leven hoeft te werken. Ook als freelancer, en je je werk dus zelf hebt gekozen, werk je. Dat is soms leuk en soms minder leuk. En er is altijd kans op overwerkt raken of een burn-out krijgen. Een burn-out ontstaat meestal als je langdurige stress hebt, door welke oorzaak dan ook.
Ik houd van wat ik doe en toch ben ik overwerkt
Toen ik in 2008, na een aantal jaar te hebben gewerkt in loondienst, koos voor het freelance leven, deed ik dat vooral omdat ik meer regie over mijn werk wilde. Daarbij stevende ik af op een burn-out, en dat wilde ik voorkomen. Ik wilde zelf bepalen welke opdrachten ik zou doen, met wie ik zou werken en ik wilde mijn eigen dagen indelen.
Ik kwam erachter dat ik heel erg houd van ondernemer zijn, meer dan ik ooit had kunnen vermoeden. Ik houd van projecten verzinnen, marketing, alle verschillende taken. Ik zou niets anders meer willen. Maar zelfs een gelukkige ondernemer kan overwerkt raken.
Ik krijg regelmatig te horen dat het zo leuk lijkt, de hele dag tekenen en kleuren. Maar een illustrator is geen kleuter. We zijn voornamelijk bezig met e-mailen, contracten, administratie, marketing, onderhandelingen, en nog veel meer. Ik besteed bijvoorbeeld ongeveer 25% van mijn tijd aan tekenen. Nu vind ik dat niet heel erg, want ik houd juist van van alles wat doen. Maar doe je te veel van wat je niet leuk vindt, dan heeft dat impact op je welzijn.
Zo mis ik al lange tijd autonomie in mijn werk. Sinds mijn switch in 2010 van freelance art director/grafisch ontwerper naar illustrator, werk ik voornamelijk voor opdrachtgevers. Dat betekent dat ik voornamelijk de visie van anderen uitwerk in beeld. Dat is heel leuk, maar de laatste jaren kreeg ik steeds meer behoefte om mijn eigen visie uit te beelden en mijn eigen verhalen te vertellen. Ik heb het geluk om met hele fijne opdrachtgevers te mogen samenwerken, maar hoe leuk die mensen ook zijn: de drang om zelf dingen te creëren werd steeds groter.
Als freelancer kan ik niet tegen alles ‘nee’ zeggen
Ik plezier graag anderen (ook opdrachtgevers) en daardoor ga ik regelmatig over mijn grenzen. Dat is al zo zolang ik me kan herinneren, in mijn jeugd deed ik het ook. Aan het vermoeid zijn was ik inmiddels gewend. Tot eind vorig jaar: ik sliep nauwelijks meer, kreeg ik paniekaanvallen en ik had constant hoofdpijn. De conclusie van de arts was “ernstig overspannen, of burn-out”. Haar advies was om zo min mogelijk te werken.
Gelukkig begreep ze dat geheel stoppen met werken geen optie was, aangezien ik een freelancer ben. Ik krijg namelijk vaak goedbedoelde adviezen in de vorm van “focus maar even helemaal op jezelf” of “het is beter om helemaal met werken te stoppen”. Ik weet dat dat inderdaad het beste zou zijn, maar ik heb geen werkgever die me een half jaar vrij geeft en mijn salaris doorbetaalt, zoals bij de meesten die in loondienst werken.
Als freelancer kan ik ‘nee’ zeggen tegen klussen, wat ik het afgelopen jaar ook heb gedaan. Met het risico dat ik permanent klanten en inkomen verlies, dus dat geeft een zekere spanning. Daarom zeg ik ‘nee’ zeggen tegen klussen die niet heel goed bij me passen en af en toe ‘ja’ zeggen tegen klussen die lucratief zijn. Ik probeer daarmee een balans te vinden, want mijn intuïtie zegt dat het niet slim is om alles een jaar lang stop te zetten. Ik vrees dat ik dan mijn carrière, waar ik 15 jaar lang hard aan heb gewerkt, daarmee geen goed doe. Of dat werkelijk zo is, weet ik niet, maar het risico wil ik niet lopen.
Ik prijs mezelf dat ik nooit deadlines mis, maar vraag me soms af of ik daarmee met volle vaart op mijn eigen deadline afsteven.
Zo komt het dat ik dit nu vanuit een kleine witte cottage in North Yorkshire in Engeland zit te schrijven: ik heb een semi-sabbatical genomen. Ik roep al jaren dat ik graag een langere tijd in Engeland wil verblijven, maar altijd was er een excuus om het niet te doen. Nu had ik het beste excuus: ik moest er tussenuit, anders bleef ik overwerkt. Natuurlijk had ik ook in Nederland kunnen blijven, maar een andere plek helpt mij beter om tot rust te komen.
Waarom een (semi-)sabbatical in een ander land:
Minder verplichtingen
Zowel qua werk als privé. Dat betekent even niet alle opdrachten aannemen om anderen te plezieren, maar ook even niet afspreken met vrienden. Ik heb de liefste vrienden, maar vanwege mijn compleet lege batterij lukte het de laatste tijd niet om wekelijks koffie met ze te drinken. Ik vind ‘nee’ zeggen namelijk moeilijk, en een zee tussen hen en mij geeft mij voor nu even een excuus om bij te tanken.
Minder spullen
Ik zit nu in een cottage die vrij minimalistisch is. Voor deze maanden heb ik ook slechts het meest essentiële meegenomen: een paar kledingstukken, een paar kwasten en verftubes, enzovoort. Doordat ik niet omringt ben door mijn eigen spullen, ben ik minder afgeleid, en kan ik me beter concentreren op mezelf en wat ik nodig heb.
Meer natuur
In Nederland woon ik vlakbij de stad. Hoewel we een natuurgebied voor ons huis hebben, is die ruimte beperkt. In een paar uur heb je het hele gebied uitgespeeld. In Engeland woon ik nu aan de North York Moors, en op korte afstand van de Yorkshire Dales. Twee immense natuurgebieden die samen ongeveer zo groot zijn als de provincies Groningen en Drenthe samen. Genoeg om te wandelen dus!
Inspiratie en ontwikkeling
Een ander land inspireert me. Wat ik als Nederlander misschien heel normaal vind, is hier helemaal niet zo normaal. De natuur inspireert me om nieuw werk te maken (hoewel nog niet meteen: eerst rusten). Er zijn leuke dorpen te ontdekken en nieuw voedsel om te eten. Door nieuwe ervaringen, ontwikkel je je als mens.
Andere omgeving
Dit is de belangrijkste reden: in een andere omgeving ga ik anders kijken naar de wereld om me heen. In Nederland heb ik mijn routines, die niet per se goed zijn voor me op dit moment. Doordat ik met mijn overwerkte hoofd in een andere omgeving zit, kan ik sneller opmerken waar het mis gaat, omdat ik mijn omgeving heb gestript van alles wat ik ken. Zo merkte ik bijvoorbeeld dat toen ik hier een dag werkte, dat ik meteen werd beloond met een migraine en ernstig zweten (excuses voor de TMI). Die opdracht veroorzaakte dus stress. Met die informatie kan ik op zoek naar andere oplossingen.
Ik zit nu ongeveer anderhalve week in deze fijne cottage in Engeland. Het is nog aftasten: nieuwe supermarkt, ander ritme, meer slapen. Ik heb al gewandeld, een steile heuvel beklommen met een verrekte heup-spier, in een pub gegeten en veel Britse ’telly’ gekeken. De komende tijd zal ik hier schrijven over wat ik meemaak en mijn gedachten neerpennen. Ik hoor graag van jou als lezer: je kunt hieronder een reactie (of vragen) achterlaten.
Tot gauw!
Foto’s door Marleen Annema
Wil je meer tips en creatieve ideeën in je inbox?
Ontvang elke maand mijn nieuwsbrief met tips en inspiratie, kijkjes achter de schermen, workshops en nieuw werk.
All text and images © Marloes De Vries
Dit is zo herkenbaar! Ik redigeer als zelfstandige boeken voor uitgeverijen, dat lijkt mensen ook altijd heerlijk (de hele dag lezen!). En het ís ook fantastisch werk, maar wel werk, inclusief deadlinestress, belachelijk lage tarieven, lastige auteurs, gemakzuchtige vertalers en noem maar op. En inderdaad, je kunt er niet zomaar een tijd mee stoppen, ook niet als dat verstandiger zou zijn. Niet zonder gevolgen, tenminste. Dat speelt bij mij ook, zeker dit jaar. Ik hoop dat het helpt, je verblijf in Engeland!
Ik kan me dat zo goed voorstellen, Nicole! Bedankt voor je reactie: het voelt fijn om niet de enige te zijn die hier mee worstelt, hoewel ik natuurlijk jou deze stress ook niet toewens. Het is een beetje als koorddansen, zo voel ik dat vaak. Een goede balans om te kunnen doen wat je graag doet, zonder dat je van je koord valt.
Mooie blog Marloes en supergoed dat je eindelijk doet waar je al zo lang van droomt! Ik hoop dat de rust en de omgeving van je geliefde Engeland je brengt wat je nodig hebt en dat je zult herstellen en opladen. Ik ga je blogs en nieuwsbrieven lekker volgen, ik geniet van alles wat je schrijft en maakt, ook als dat wat minder frequent is en ook al (en misschien wel dankzij) verander je stap voor stap van richting naar wat jou nu het beste past. Veel liefs!
Wat een lieve reactie, bedankt Marijke!
Allereerst wens ik je alle rust en mooie nieuwe ervaringen in het mooie Engeland. En ik reis graag met je mee in je nieuwe belevingen. Met je tekeningen en teksten laat je me vaak lachen, maar ook je schilderijen en blogs zijn mooi. Hopelijk lukt het je om jezelf de rust te geven en een goede balans te vinden in werk en lijf. Heel veel succes met het herontdekken van jezelf en alle goeds. Lieve groetjes Esther
Bedankt voor je lieve berichtje Esther, doet me goed!
Ik wens je veel rust en ruimte toe, met inderdaad weer het voelen in plaats van ‘numb’ door blijven gaan. Zet ‘m op en volg je gevoel. Ik hoop dat je kunt en mag genieten!
Ik hoop ook dat ik weer meer ga voelen. Stond iets te lang op de automatische piloot. Bedankt!
Mooie blog Marloes. Hopelijk vind je rust in de UK.
Bedankt Anouk!
Wauw wat een dapper besluit! ❤️ En wat heerlijk dat je nu lekker in Engeland zit.
Op dit moment zit ik ook thuis. Na het overlijden van mijn vader afgelopen jaar ging het bergafwaarts helaas.
Nu ben ik weer aan het opbouwen en heb ik net jouw ontdekt en het illustreren. Tekenen was altijd wel aanwezig in mijn leven maar ik merk nu pas (20 jaar later 😂) hoe ontzettend veel rust het mij geeft . Als ik schilder of aan het tekenen ben kan ik daar helemaal in op gaan en verdwalen.
Ik vind veel inspiratie op social media van onder andere jouw en anderen illustratoren.
Dit was voor mij een hele mooie en herkenbare blog om te lezen en ik wens je veel rust en ruimte toe in Engeland. ❤️
Groetjes!
Vera
Wat een fijn bericht, Vera! Dankjewel. Veel sterkte met het verlies van je vader. Verlies zorgt vaker voor een nieuwe kijk op dingen, ik heb dat ook ervaren. Ik vind het dan ook heel mooi om te horen dat je door te tekenen en schilderen kunt verdwalen. Lieve groet!
Mooi geschreven, open en helder. Dapper wat je doet!
Veel rust en geluk gewenst,
Groet: Inge
Bedankt Inge!
Ik gun je deze: Geniet, meer niet!
Dankjewel!
Dag lieve Marloes,
Ik ben heel trots op je. Dat je op jouw manier meer tijd voor jezelf neemt. Een andere omgeving kan daarin inderdaad zoveel betekenen.
Toen wij verhuisden naar Zweden zijn er ook zoveel dingen duidelijk geworden. Giftige verbanden die doorbroken moesten worden, een te snelle levensstijl, jezelf verliezen in alles behalve jezelf.
Ik hoop dat de komende periode er eentje zal zijn waarin je weer meer tot jezelf komt en waarin je mooie levenslessen mag leren. Je bent in elk geval goed bezig!
Liefs, Hannah
Hoi Hannah,
Wat een mooi berichtje. Ik snap je helemaal: verandering van omgeving doet je opnieuw kijken naar je leven. Wat is wel gezond voor je, en wat niet? Ik merkte de afgelopen jaren dat de hectiek van de stad, het ongeduld en het onpersoonlijke me steeds meer tegenstaat. Ik heb behoefte aan natuur, frisse lucht, niet te veel stress en niet door gestreste mensen omringd zijn. Ik vermoedde al dat een rustigere omgeving me goed zou doen, dus als ik terugkom naar Nederland wil ik ook het liefst de randstad uit. Fijn dat je je ervaring deelt met me, vind het interessant dat meer mensen zichzelf zoeken.
Lieve groet,
Marloes
Wat fijn dat je dit schrijft Marlous, het is voor mij en vele anderen zo herkenbaar! Zeker als freelancer en de ratrace waarin we leven. Je werk is zo goed en dat blijft het ook – ook na een jaar rust dus ik hoop dat je jezelf dit kan gunnen. 1 stap achteruit zijn er uiteindelijk weer 4 vooruit! <3
Die ratrace is onhoudbaar op een gegeven moment, voor iedereen denk ik.
Een eerlijk en herkenbaar verhaal Marloes. Wens je een prachtige tijd toe in Engeland! 😘
Zorg goed voor jezelf! En dankjewel 🙂
Beste Marloes,
Wat goed dat je rust neemt. Ik dacht altijd al, hoe doet ze dat toch! Zo veel online zijn en zoveel tijd aan branding en marketing besteden? En ook nog illustreren. Maar dat was ook voor jou te veel. Hoera je bent toch een gewoon mens! Je hoeft echt niet bang te zijn voor je carriere hoor, laat je dat alsjeblieft niet belemmeren. Ik ben er wel eens twee jaar tussenuit geweest door ziekte (kanker) en ben daarna juist heel anders gaan werken, en meer gaan verdienen. Gewoon een beetje contact houden met klanten. Door een rustperiode, ga je vast nog beter werk maken! Elk jaar neem ik een periode vrij om op te laden alleen in de natuur. Dat is ook het voordeel van zzp’r als je een buffer opbouwt kun je vrij nemen wanneer je wilt en hoe lang je wilt. Wel zou ik je adviseren om een AOV te nemen. Daar heb ik veel voordeel van gehad in de periode van ziekte. Nou geniet lekker van je rust in Engeland en we zien uit naar je updates.
Groetjes Marijke (een collega illustrator)
Wat leuk om van je te horen Marijke! Ik heb een tijd terug besloten (na veel onderzoek) geen AOV te nemen, zolang het niet verplicht is. Dit, omdat een AOV voor zelfstandige ondernemers bijna nooit uitbetaalt in geval van ziekte. Zo betaalde een vriendin van me jarenlang AOV en toen ze kanker kreeg, kreeg ze niks uitbetaald. Dit heb ik vaker gehoord in het geval van kanker, heel triest. Normaal betalen AOV’s ook niet uit bij burn-out of overmoeidheid, dus ik voel me prettiger bij mijn eigen spaarpot waar ik op teer. Heb jij een AOV die makkelijk uitbetaalt? Sta er zeker voor open! Bedankt voor je lieve aanmoediging, dat doet me goed 🙂
Ha Marloes,
Ook al ga of ben je in een andere omgeving, je neemt altijd jezelf mee. Ik snap dat het in een andere omgeving “anders” is maar ook daar is het belangrijk om tijd voor jezelf in te bouwen, dus elke dag een uur naar buiten, weer of geen weer, werk of geen werk. Zo hou je het straks in Nederland vast ook weer langer vast. Door te wandelen zet je alles in je hoofd weer op een rijtje en verdwijnt de onrust (meestal). Geniet en neem je rust en tijd:)
Groet en liefs
Dat je mag genieten van de kleine dingen in het leven die je grootste energie kunnen geven.
Jij kan dat! Hopelijk vind je snel de balans terug. Ik blijf ondertussen genieten van je verhalen en trek daar ook mijn lering uit.
Veel liefs!
Beste Marloes,
Als hulpverlener in de GGZ kan ik alleen maar toejuichten dat je open spreekt over je reden, zo ben je een voorbeeld voor vele anderen. Het kan ieder van ons overkomen.
Ik wens je veel rust toe, maak het hoofd maar leeg en je batterij weer wat voller;-)
Veel liefs uit België, Diane
Hoi Marloes ( en Bram ),
Ik hoor wat je zegt, en wens je een goede en vooral rustige tijd in Engeland!
Veel liefs uit een nog best hectisch Kreta ❤️
Zo veel herkenning in je blog Marloes, dankjewel voor het delen <3
Ik kijk uit naar de volgende 🙂 Liefs, Marloes