Betekenis van thuis
Gisteren zat ik op de bank met mijn partner. Ik scrolde door mijn foto’s uit Engeland. Ik werd er emotioneel van en zei tegen hem: “Ik verlang naar daar. Volgens mij is dit heimwee”.
Tijdens mijn semi-sabbatical kwam ik tot rust, maar nu ik weer in Nederland ben, merk ik dat ik het toch lastig vind om balans te vinden.
Wat deed ik in Engeland wat ik hier niet doe? Ik probeer patronen te ontdekken en ze ook thuis toe te passen. Maar ik vraag me nu nog meer af: wat en waar is ‘thuis’ nu eigenlijk?
Het is een thema waar ik al bijna tien jaar mee bezig ben, wat begon met deze expositie. Het is het thema van al mijn schilderijen uit de ‘Fernweh’-serie.
Gegrond voelen
‘Thuis’ betekent voor mij dat ik me gegrond voel. Dat zit heel diep, een soort oergevoel. Ik verwoordde het laatst voor het eerst in een gesprek en ik merkte toen ook dat er emoties naar boven kwamen. Als dat gebeurt, weet ik dat ik een snaar raak bij mezelf, en dat ik er naar moet luisteren.
Om me thuis te voelen moet ik me begrepen voelen, zoals ik ook citeerde in een werk tijdens die expositie uit 2013. Kort na de expositie verhuisde ik naar Den Haag en later naar Rotterdam. Ik had het gevoel dat ik in mijn directe omgeving in Drenthe niet werd begrepen (ongeacht of dat klopte). Er knaagde iets, hoewel ik toen nog niet precies wist wat het was.
Oude identiteit ontgroeien
Door afstand te nemen van de plek waar ik ben geboren en getogen, kon ik mezelf ontwikkelen tot wie ik daadwerkelijk ben. In mijn oude omgeving zat ik namelijk vast aan een oude identiteit. Een persoon die ik was ontgroeid, maar waar mensen in mijn omgeving aan vasthielden omdat dát was wat ze van mijn kenden.
Hoewel ik toen niet precies wist waarom ik voelde dat ik weg moest, wist ik zeker dat ik het móest doen. Tien jaar later zie ik glashelder dat die afstand noodzakelijk is geweest om mij letterlijk de ruimte te gunnen om meer mezelf te worden.
Thuis als plek
Begrepen worden door je omgeving helpt zeker om je thuis te voelen, maar nog belangrijker is het om jezelf te begrijpen en te omarmen. Dan word je zelf de basis van je thuis-plek. Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik me nu helemaal thuis voel, op de plek waar ik woon.
Na tien jaar in het drukke Rotterdam ben ik toe aan rust. Ik ben veranderd en het is tijd om verder te gaan. Had ik geen partner gehad wiens thuis overduidelijk in Nederland is, dan zou ik in een land met heuvels en vrije ruimte wonen. In Yorkshire voelde ik me namelijk stevig staan. Ik hoorde daar, tussen de glooiende heuvels en smalle paadjes, alsof ik een boom was waarvan de wortels heel diep in de grond zaten. Zo voelt het om gegrond te zijn.
Wanneer mensen in mijn directe omgeving mij begrijpen, of in elk geval accepteren, voel ik me geborgen. Dat is belangrijk voor je thuis voelen. Maar nu weet ik ook wat voor invloed het natuurlijke landschap om je heen heeft. Het is een basisingrediënt om me gegrond te voelen.
Waar ik uiteindelijk mijn thuis maak, weet ik nog niet. Maar ik weet wel dat zolang je je ontwikkelt als mens, geen enkel thuis definitief hoeft te zijn.
Wil je meer tips en creatieve ideeën in je inbox?
Ontvang elke maand mijn nieuwsbrief met tips en inspiratie, kijkjes achter de schermen, workshops en nieuw werk.
All text and images © Marloes De Vries
Heel herkenbaar Marloes. Dat gevoel van gegrond zijn heb ik op Vlieland, waar ik zo vaak als maar mogelijk is naar toe ga. Ik ben nu net weer terug en ik voel ook heimwee… Het lijkt wel of ik dan zoek naar diegene die ik op het eiland was. Misschien zijn er ook wel meerder zelven. Dat aanvaarden (in het moment) en anderzijds steeds alvast vooruit boeken helpt me. En mezelf opnieuw uitdagen door mijn horizon weer verder te verbreden en weer een nieuwe plek, een ander eiland te gaan ontdekken. Kan ik mezelf daar ook thuis voelen? Of is het echt Vlieland? Ik ben het in ieder geval helemaal met je eens dat het natuurlijke landschap om je heen ook een basisingrediënt is om je gegrond te voelen.
Dankjewel voor je mooie blog weer. Ik heb het voorrecht dat mijn thuis óók de plek is waar ik ongeveer ben opgegroeid, waar mijn vriend ook is opgegroeid en waar ook hij zich thuis voelt. Wat een voorrecht is dat. Maar of het echt de locatie is, de Brabanders in het algemeen, of alleen het feit dat mijn familie hier woont, geen idee… Kan me voorstellen dat, als we met z’n alleen naar Curaçao zouden verhuizen, ik daar ook geen moeite mee zou hebben.
Heel veel goeds gewenst Marloes, ik geniet van wat je schrijft, wat je tekent en hoe je deelt ❤️
Zo herkenbaar wat je schrijft. Ik voelde voor het eerst echt heimwee toen we na een jaar in Ierland terugkeerden naar België. Gent is niet waar ik opgroeide, die plek liet ik achter toen ik ging studeren en ik keerde nooit meer terug. Maar Gent is waar onze kinderen geboren werden, waar de meeste van mijn vrienden wonen en waar ik voor ons buitenland avontuur dacht dat onze thuis was… Twee jaar later emigreerden we naar Ierland en dat voelt jaren later nog steeds als de beste beslissing ooit. Sinds we uit het vliegtuig stapten wist ik dat ik eindelijk thuisgekomen was.
MOO!E en warme tekst, bedankt!
Nele